โรงเรียนของฉัน
จากอดีตที่หวามหวาน จากวันวานที่คิดถึง
จากมุมมุมหนึ่ง ที่แสนซึ้ง......และห่วงหา
จากที่โรงเรียนที่เคยอยู่ เคยเรียน เคยเล่น เป็นโรงเรียนที่ฉันรักและเป็นที่ให้ความรู้ ความเข้าใจในด้านที่ยังไม่รู้และลึกซึ้งอะไรที่ท่องแท้ เป็นที่ทำให้ฉันมีความสุข สนุกสนานมากมาย ทำให้ฉันได้มีเพื่อนที่เยอะมาก สอนให้ฉันมีความรู้ความสามารถ การมีน้ำใจต่อเพื่อนๆ และเป็นสถานที่ ที่แห่งหนึ่งที่ทุกคนให้ความรักและความเคารพรวมถึงตัวของพวกเราด้วย โรงเรียนแห่งนี้เป็นที่มีความหมายกับตัวพวกเรามาก เพราะโรงเรียนเป็นสถานศึกษาที่สำคัญ เป็นสถานที่ให้ความรู้แก่บุคคล ทำให้เราได้เรียนเก่งมากขึ้น และพวกเราก็ได้เคารพสถานที่แห่งนี้ไว้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว แต่ถึงแม้โรงเรียนของฉันจะไม่ใหญ่โตมากนักแต่ก็เป็นสถานศึกษาที่ได้รับ “ รางวัลพระราชทานสถานศึกษาดีเด่น ” ฉันจึงภูมิใจในสถาบันของฉันมากยิ่งขึ้น แต่ที่แท้จริงแล้วคนเรานั้นจะเรียนดี เรียนเก่งนั้นไม่เกี่ยวกับสถานศึกษาแต่มันขึ้นอยู่กับตัวเราว่าเราจะตั้งใจเรียนมากแค่ไหน เพราะโรงเรียนเป็นแค่ปัจจัยประกอบเท่านั้นเอง
โรงเรียนที่ทำให้พวกเรามีความรู้ นั้นก็คือ โรงเรียนอมตวิทยา เป็นสถานศึกษาที่ดีมาก สำหรับพวกเรา โรงเรียนของฉันเป็นสถานศึกษาที่มีขนาดใหญ่ นักเรียนก็มีมาก และอีกอย่างโรงเรียนของฉันก็เป็นโรงเรียนที่ดังและมีชื่อเสียงมากในเขตอำเภอนั้นๆ เพราะว่ามีเพื่อนจากต่างอำเภอก็เข้ามาเรียนกันมากมาย และบรรยากาศที่โรงเรียนของฉันนั้นก็สบายดีมากมันเป็นบรรยากาศที่แสนจะอบอุ่น เหมือนกับว่าเรามีบ้านหลังที่สอง เพราะอาจารย์ที่นี้ ทั้งให้ความรักความอบอุ่น ดูแลเอาใจใส่ในทุกๆด้าน หรือแม้บ้างครั้งเราจะมีปัญหาเราก็ปรึกษาอาจารย์ได้ ผู้ซึ้งเป็นเหมือนแม่คนที่สองของเรา โรงเรียนแห่งมีความสำคัญมากและมันจะมีค่าตลอดไป
อาจารย์ผู้ที่แสนดี ผู้ที่มีแต่จะให้ ด้วยรักและห่วงใย จากดวงใจศิษย์ขอยกย่อง
เมื่อย้อนเวลากลับไปในอดีตประมาณ พ.ศ. 2500 อุดมการณ์ทางการศึกษาเพื่อชุมชนได้ก่อกำเนิดขึ้นในอำเภอหนองสองห้อง ภายใต้ชื่อ " โรงเรียนอมตวิทยา " โดย คุณพ่อหรู อมตวงศ์ เป็นผู้ก่อตั้ง 
